.

 

Lourdesreis september 2015 georganiseerd door Maas en Peelgroep.

 

Lourdesgroep Maas en Peel organiseerde in september 2015 weer een Lourdesreis. Iedereen die ingeschreven was werd op woensdag 2 september uitgenodigd in Smakt om alle reisdetails te horen, kennis te maken met elkaar en men had de mogelijkheid om alle vragen te stellen die bij zo’n reis naar voren komen.

Voor mij was het mijn 4e reis naar Lourdes en verschillende mensen waren ook al eerder geweest. Onze reisleidster Cristien Goumans verwelkomde de groep en vertelde alle bijzonderheden.

 

Voor de groep van 35 reizigers was, tegen een geringe vergoeding, een bus geregeld die hen naar vliegveld Eindhoven zou brengen zodat niemand met eigen vervoer hoefde te gaan. Dat was erg praktisch. Op zondagmorgen 6 september vertrokken we in alle vroegte om vijf uur met de bus, uitgezwaaid door familieleden, kennissen en vrienden. Op het vliegveld was alles perfect geörganiseerd door vrijwilligers van de Limburgse Bedevaart (OLB). Alles werd ook begeleid door een vaste groep vrijwilligers van Lourdesgroep Maas en Peel. Natuurlijk Cristien zelf, dan twee sterke mannen Piet en Bert, en 3 (zorg) begeleidsters zusjes Suzanne en Bernadette en Hermien die ook filmde. Veel pelgrims hadden de hele reis hun eigen vaste begeleider die met hen meereisde en voor hun moeder/zus/familie zorgden. Reizigers die een rolstoel nodig hadden werden in Eindhoven extra begeleid en met een speciale lift in het vliegtuig gebracht. Dit was een mooi gezicht.

 

De vliegreis duurde goed 1 ½ uur en toen landden we al op het vliegveld Lourdes-Tarbes. Daar stond weer een bus klaar om ons naar het hotel te brengen waar we 5 nachten zouden verblijven. Aangezien het middaguur was hebben we eerst genoten van een lekker middagmaal en daarna zijn we met de groep naar de grot gewandeld. Van ons hotel af was dit nog een 10 minuten. De vaste vrijwilligers zorgden steeds dat op tijd de rolstoelen buiten klaar stonden zodat iedereen tegelijk kon vertrekken. Zoals mij al eerder overkomen was is het moment dat je bij de grot aankomt erg bijzonder. Het lijkt een beetje alsof je weer “thuis” komt. Ook voor de mensen die voor de eerste keer in Lourdes waren was alles erg indrukwekkend.

‘s Middags was er een mis in de Bernadettekerk en daarna koffiedrinken op een terrasje waardoor je elkaar ook beter leerde kennen. Iedereen had zijn eigen verhaal en reden om in Lourdes te zijn. Het was de hele reis erg mooi weer daar hadden we geluk mee. ’s Avonds om 19.00 uur was het diner en daarna kon iedereen op eigen gelegenheid, indien nodig met hulp van de vrijwilligers, naar de Lichtprocessie gaan kijken.

Voor mij is dat nog steeds een van de hoogtepunten van de Lourdesreis.

Je ziet een lange processie van zieken op brancards, in rolstoelen en lopend van de Heiligdommen (het plein waar de grot is, de drie grote kerken staan, de grote buitenruimte waar kaarsen opgestoken kunnen worden en de zg. baden zijn)

De processie loopt via een weg die lijkt op een lange grote rotonde weer terug naar de Esplanade (plein voor de kerken) waar iedereen dan opgesteld staat. Onderweg wordt er gebeden en gezongen in alle denkbare talen. Iedereen draagt een kaars in een speciale houder. Als je aan de weg naar de tweede kerk staat kun je van boven kijken naar de hele lichtprocessie. Dit is erg indrukwekkend. Je voelt de eenheid van de mensen, hun hoop en vertrouwen in Maria.

 

De tweede avond hebben we met onze eigen groep en alle pelgrims van de Limburgse Bedevaart meegelopen in de processie. Ook waren er mensen van onze eigen groep betrokken bij de ceremonie zelf, onze hotel pastoor die voorbad op het plein, enkele mensen droegen de fakkels die opgesteld staan langs het plein. Veel van deze gebeurtenissen kun je zien op de foto’s die elders op deze website staan.

De derde dag van de reis stond voor mij in het teken van een georganiseerde busreis door de Pyreneeën. Er gingen nog een paar mensen van onze groep mee en de andere deelnemers waren ook van andere groepen van de OLB. We hadden een Nederlandse bus met chauffeur (deze had de reis naar Lourdes per bus al veel vaker gereden) en hij vertelde veel over de bezienswaardigheden.

Onderweg waren er genoeg mogelijkheden om foto’s te maken, een bakje koffie of thee te doen of een stukje te wandelen. De Pyreneeën zijn erg bekend van de Tour de France en we zagen nog namen op de weg geschilderd van de afgelopen Tour. Aangezien ik niet alleen een fan ben van Lourdes maar ook van de Tour was dit erg mooi om te mogen meemaken. De natuur is schitterend en er zijn zoveel mooie plekjes waardoor je jezelf ook klein en nederig voelt maar met een diepe bewondering voor Moeder Aarde. Voor mij is Maria ook een beetje Moeder Aarde, ze zorgt voor ons.

Laten we er zuinig op zijn!

Op de dag van onze rondreis heeft Cristien een rondleiding door Lourdes gedaan voor mensen die dat leuk vonden. Zij zijn naar allerlei bekende plekjes geweest zoals het geboortehuis van Bernadette en het kerkhof waar de ouders van Bernadette begraven liggen. Iedereen had een fijne dag gehad.

 

Op woensdag was de Internationale Hoogmis in de ondergronds Pius X kerk.

Hier kunnen 20.000 mensen in. De Hoogmis wordt gedaan door bisschoppen en priesters (iemand had er deze keer 100 geteld) uit verschillende landen. Dan hoor je weer de vroegere Latijnse gezangen en ben je voor je gevoel 50 jaar terug in de tijd. Je kunt hier ook op een soort promenade boven langs lopen zodat je alles goed kunt zien en horen.

Tussen de activiteiten door was er ook genoeg ruimte om even bij te kletsen. Ik kwam tot de ontdekking dat er deze reis groepjes families waren: drie zussen die de zorg van een van hun op zich namen, nog een groepje zussen (4 zussen en twee schoonzussen) die voor hun oudste (schoon)zus zorgden, moeders en dochters, moeders en zonen, familieleden, tante met nichtje, (echt)paren en alleengaanden. De groep bleek wonder-wel goed bij elkaar te passen en kon het goed met elkaar vinden. Soms kwamen er ook verhalen los die met elkaar gedeeld werden.

Een van de activiteiten was de mogelijkheid een kruisweg te doen.

De zg. kleine kruisweg voor mensen met rolstoelen en zij die moeilijker te been waren en de grote kruisweg. Deze laatste gaat steil omhoog langs prachtige beelden.

 

Voor mij is een van de andere hoogtepunten in Lourdes om rustig op een bankje gaan zitten aan de overkant van de Gave. De Gave is het riviertje wat ontstaat in de Pyreneeën en vlak voor de grot in Lourdes loopt. Vanaf hier heb je een goed uitzicht op de grot en is het een mooi plekje om alleen met je gedachten en overpeinzingen te zijn.

 

Op donderdag was de afscheidsmis met handoplegging. Daarna gingen we met z’n allen nog een keer naar en in de grot om samen afscheid te nemen. Dit was een erg indrukwekkend en emotioneel moment voor velen.

Op donderdagavond was alweer de afscheidsavond. Dan zegent de pastoor, in dit geval deken Smeets van Venray, de bedevaart-kadootjes. Er was een drankje van de organi-satie en men kon nog even napraten. De vrijwilligers kregen een speldje, helpende handen, opgespeld door Cristien als dank en waardering voor hun werk.

 

De volgende dag weer vroeg op, ontbijt, de bus in en naar het vliegveld waar voor ons dezelfde hulp van vrijwilligers van LB er was om alles in goede banen te leiden zodat we weer veilig naar huis konden gaan. In Eindhoven stond de bus weer klaar en in Venray de familie om iedereen weer naar huis te brengen.

 

 

Thuis heb je nog enige tijd nodig om alles te verwerken en terug te kijken op de reis.

Er komt nog een evaluatieavond op 11 oktober waar we iedereen nog een keer kunnen zien, de foto’s en films kunnen bekijken en eventueel kopen. Zo kun je nog lang na genieten en het met andere mensen delen.

 

Tijdens de afscheidsavond heb ik nog een speciaal gedichtje voorgelezen dat jullie elders op de website kunnen vinden. Voor ik het gedichtje oplas, heb ik de vrijheid genomen om een woordje tot Cristien en enkele vrijwilligers te richten.

Dit woordje wil ik hier graag nogmaals herhalen:

“Cristien, ik wil mijn respect en waardering uitspreken voor jou. Dat je de moed en de kracht hebt gevonden om na alle pijn en verdriet van 2014, weer een nieuwe groep op te richten en weer prachtige Lourdesreizen organiseert. Ook dank aan de mensen die je hierbij gesteund hebben en nog steeds doen”.

Ik hoop nog vaker mee te kunnen gaan. En ik hoop dat waar ik kan je kan helpen, samen met mijn man Hans, om je Lourdesreizen te verwezenlijken.

 

 

Elly van Ekelenburg.